Pawiak – największe więzienie gestapowskie na
terenach Polski. Trafiały tam całe rodziny, również kobiety w ciąży.
Karę odbywały również dzieci i młodzież, która angażowała się w
działalność konspiracyjną. „Dzieciństwo” było dla nich pustym słowem,
odległym wspomnieniem, nieznanym stanem beztroski.
Jan spędził dwa pierwsze lata swojego dzieciństwa w celi. Nie znał innego świata. Więzienie było da niego jedynym domem.
Emilię zgarnęli w szóstym miesiącu ciąży. Jako pierwszy na Pawiak trafił
jej mąż. Lilii, ich córka urodzona w więzieniu, do dziś nie potrafi
spokojnie czytać wspomnień katowanego tam ojca.
Janina, pseudonim Mirka, już w wieku dziesięciu lat postanowiła pomagać
mamie w działalności konspiracyjnej. Jako dwunastolatka została
zaprzysiężona jako samodzielna łączniczka. Gdy miała czternaście lat,
aresztowało ją Gestapo. Trafiła prosto do piekła Pawiaka.
Sylwia Winnik w swojej nowej książce zabiera nas do świata wspomnień
świadków najczarniejszych kart polskiej historii. Tym czarniejszych, że
widzianych oczami dziecka.
Książka jest dostępna w bibliotece w Starym Wielisławiu.
Recenzja:
