„Droga do ciszy” według Katarzyny Kutzmann-Solarek
A A A
Mariola Huzar, własne 28.06.2019

-Kilka dni temu zadzwonił telefon. Będę kilka dni prywatnie w pięknej Kotlinie Kłodzkiej. Chodzi o Katarzynę Kutzmann-Solarek ze Zbąszynia. Może jesteś zainteresowana zorganizowaniem spotkania autorskiego ze mną w bibliotece. Natychmiast przystąpiliśmy do działania – opowiada Mariola Huzar, dyrektor Biblioteki Publicznej Gminy Kłodzko.

 

Katarzyna Kutzmann-Solarek, dyrektor Zbąszyńskiego Centrum Kultury, poetka, współtwórczyni i aktorka Teatru S, a obecnie grupy S – zbąszyńskiej sceny plastycznej. Zajmuje się sztukami plastycznymi, poezją, łącząc te dziedziny i tworząc poetyckie obrazy pięknego w swej zwyczajności świata i życia ludzkiego. Członek Stowarzyszenia Kulturalno-Edukacyjnego Przestrzeń.

 

Zaczarowane spotkanie autorskie miało miejsce w bibliotece w Jaszkowej Górnej, a jego odbiorcami byli pensjonariusze Dziennego Domu Seniora. Nasz kontakt rozpoczęliśmy od … Otwarcia ramion dla dziecka co w Tobie mieszka cichutko w ukryciu. Uwolnij je i podaj rękę a poprowadzi Cię przez pole las rzekę i ziemię. Od tej pory będziesz się uśmiechać i odkryjesz że Pole Las Rzeka i Ziemia są w Tobie… Tak się poznaliśmy.

 

Niejednemu seniorowi poleciała łezka z oka. Dlaczego? Bo Kasia opowiedziała o swojej wędrówce, jej fragmentach, urywkach, a nawet skrawkach o istocie albo bez istoty. O tym, co towarzyszyło jej w drodze. O zapiskach, wierszach, rytuałach, opowieściach, bajkach, snach i listach…

 

Mówiła… O poczuciu bycia przytulanym przez Wszechświat, gdyż … Na samym dnie człowieka jest wielkie poczucie miłości i jedności ze wszystkim… Bo… Każdy poranek błogosławię i drzewo krzywe co rośnie do wnętrza. I błogosławię smutek co każe i dotykać ziemi. Kroki pośpiesznie postawione i stopy całkiem obolałe. Każdy dzień błogosławię i każdy deszcz co nadchodzi i chmurę która po niebie przesuwa znaczenia. I błogosławię noc czerniejącą ku zachodowi i nocne lęki klęczące pod ścianą. Modlitwę ciszy błogosławię…

 

Spokojna i tajemnicza aura naszego gościa pozwoliła nam się zatrzymać w Drodze do ciszy… Pomyśleć o rzeczach ważnych i nie ważnych… Zaplanować coś pełnego naszego osobistego blasku… Wyciszyć umysł i otworzyć swoje wnętrze na radość z najmniejszej cząsteczki otaczającej nas natury…

 

 



Archiwum